Na 2 dagen wakker met de wekker mochten we vanochtend
uitslapen. Onze vlucht vertrekt immers pas om 18.00 uur dus tijd zat. We staan
rond 8.00 uur op, douchen en maken de koffers reis klaar. Dat was eigenlijk zo
gedaan want het ging zich nog om de laatste grote koffer met de pennenspullen
en de laatste toiletzaken. Na alles in de auto hebben geduwd op zoek naar een
ontbijt gelegenheid want bij dit hotel zat geen ontbijt (en geen föhn).
De navigatie ingesteld op JFK kortste route in km want ja we
hadden immers tijd. Op de route komen we als eerste ontbijtgelegenheid
tegen…..jawel, Cracker Barrel .
Ach waarom ook niet, toch mijn favo tent dus
dan de allerlaatste keer toast met appel en cereal, stroop en koffie. We rijden
hiernaar langzaam richting vliegveld en zien wel wat we nog tegenkomen om
eventueel een stop te maken. Dat doen we ook bij een parkeerplek met een groot aantal
eetgelegenheden. En een Starbucks, toch nog eentje dan….. Na wat rondkijken
gaan we weer verder en de mevrouw van de navigatie babbelt ons verder. Ronald
voelt dat er iets niet helemaal klopt met de navigatie.
Ze babbelt ons wel de
goede richting uit richting JFK maar ook hier kun je natuurlijk op
verschillende manieren komen en omdat wij de kortste route in kilometers hadden
ingetoetst en niet in tijd zaten we ineens midden in het centrum van New
York….. COOL.
Gelukkig hadden we dus tijd want midden door het centrum is
tijdrovend. We genoten er wel van, samen door de Big Apple scheuren (lees
slakkengang). Na veel toll betaald te hebben (daarom doet die navigatie dame
dat, krijgt provisie) kwamen wij rond 14.30 uur aan op JFK. De koffers konden
meteen door en achter de douane eten we en drinken we nog iets en hebben de
grootste lol dat we door DOWNTOWN zijn gereden.
Op het vliegveld was het weer een drukte van belang en onze
vlucht zat helemaal vol en wat opviel heel veel Afrikanen. Maakt niks uit
coloured mensen, wij vinden het prima. We stijgen op en krijgen eten en drinken
en dan gaan de lampjes uit om te slapen. 2 rijen voor ons is een Afrikaanse man
die al 4 keer naar het toilet gelopen is en met paniek in de ogen, ik merk het
op aan Ronald en laten het daarbij uiteraard. Ja wat moet je er ook mee maar
het viel erg op.
We waren inmiddels drie uur onderweg en toen gebeurde er
iets afgrijselijks. Misschien als ik het zo schrijf voor jullie niet maar als
je erbij zit twee rijen vanaf praat je wel anders.
Die meneer begint rare geluiden te maken met zijn hoofd tegen het vliegtuig raam te
slaan rare bewegingen te maken en de medepassagiers om hem heen springen op en
beginnen het cabinepersoneel te roepen, uiteraard. Epileptische aanval dat was
heel duidelijk daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben. We stonden op en
zagen veel bloed , bleek hij op zijn tong te hebben gebeten. Een van de
stewardessen riep om of er misschien een dokter in het vliegtuig aanwezig was.
Dat zie je toch ook alleen maar in films. Gelukkig waren er 2 artsen en een
verpleegkundige aanwezig en gaan de man behandelen zo goed als het kan. Het heeft
3 kwartier geduurd voordat ze hem uit de aanval krijgen. Uiteindelijk hebben ze
hem versleept naar een ander gedeelte van het vliegtuig waar wij wel meekregen
dat hij nog 4 aanvallen heeft gehad. De artsen en de piloot besloten om zo snel
mogelijk aan land te gaan en in dit geval Shannon in Ierland. Medisch personeel
stond klaar en wij mochten landen. Gelukkig voor die man. Het duurde uiteraard
vrij lang voordat we weer weg konden. Protocollen, de koffer van die meneer
moest onder uit het laadruimte gehaald worden. Ze konden zijn paspoort nergens
vinden. Werd een aantal keren bij ons ook gezocht of ie niet ergens gevallen
was…..
Dan zijn er natuurlijk altijd passagiers die dan het
personeel aanspreken waarom ze niet dat uurtje nog door hadden kunnen vliegen
dat had ie makkelijk uit kunnen houden. Euhuh, ja en jullie zijn artsen…. Ik
denk maar zo ze doen dit niet voor niks. Het zal echt wel nodig zijn geweest voor
de gezondheid van die man en daarbij moet je je eens bedenken wat de
vliegtuigmaatschappij zich op de hals haalt qua kosten want dit kost klauwen
met geld maar het weegt niet op tegen een mensen leven. De dames 6 rijen voor
ons bleven mopperen daarover waarop een steward zegt. Het is zoals het is ,
klaar, punt !!!! Op ons heeft het hele gebeuren een afgrijselijke indruk
gemaakt.
Er was echt wel wat geregeld voor de mensen die hun
aansluitende vlucht hadden gemist. Het enige wat wij hopen is dat die man het goed
gaat maakt en ook weer kan reizen zo als wij dat ook graag doen.
Om 10.15 uur waren in Brussel (in plaats van 6.55 uur),
duurde even met de koffers en rond 11.30 uur reden we naar huis.
Bij thuiskomst was zoonlief thuis hij had vrij vandaag. Hij
was blij ons te zien en ook onze trouwe viervoeter, zo gek als een deur ondanks
zijn hoge leeftijd. Dochter is ook blij maar die komt morgen op visite want zij
moest werken.
Complimenten aan onze Nieck (en Femke) . Hij is als knul al
die weken alleen thuis geweest en heeft het huis netjes gehouden, gewassen en
zo meer. Tuurlijk zijn z’n vrienden hier geweest. Pilsje, PlayStation, ons
maakt dat niks uit als je maar opruimt.
Wij hebben een fantastische vakantie gehad en hopen dat
jullie een beetje hebben kunnen meegenieten daarvan. De vraag was wie het blog
zou schrijven nou dat was duidelijk. Heb het met veel plezier gedaan.
Het gewone leven begint hier weer en mijn voornemens zijn
weer genoteerd. Ik doe dat altijd na de vakantie en niet met oud en nieuw, dan
heb ik inspiratie opgedaan op allerlei gebied.
Misschien tot volgend jaar want ja hier luid het motto ‘go with the
flow’……. en uiteraard ‘every day is a
gift’ en doe daar wat mee…….
Iedereen bedankt voor de leuke en grappige berichten (ook priveberichten).
Groetjes van Ronald en Petra .
